Jedna z najwybitniejszych i najciekawszych polskich pisarek urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach. Odebrała wychowanie typowe dla szlachcianek: uczyła się na pensji sióstr sakramentek w Warszawie, gdzie poznała swoją przyjaciółkę Elizę Orzeszkową – inną późniejszą świetną pisarkę.

Maria wyszła za mąż, równocześnie jednak zajmowała się pracą literacką, co absolutnie nie podobało się jej mężowi. Maria Konopnicka ceniła sobie niezależność finansową, nie chciała być gospodynią domową i w końcu drogi małżonków się rozeszły. Maria razem z ośmiorgiem dzieci opuściła męża i zamieszkała w Warszawie. Jak wiele kobiet w epoce pozytywizmu angażowała się w działalność konspiracyjną przeciw zaborcom, a także w działalność społeczną. Dzieci przysparzały jej wiele kłopotów, pomagała im, ale postanowiła inwestować we własny rozwój. Podróżowała pomiędzy Monachium, Zakopanem, Wenecją i Krakowem. Obcowanie ze sztuką i przyrodą pomagało jej przetrwać trudne problemy rodzinne, kochała podróże i jeździła po całej Europie. Nazwisko Marii Konopnickiej kojarzono z wieloma mężczyznami, ale trwały związek stworzyła z kobietą- emancypantką i malarką Marią Dulębianką.

Jej twórczość obejmuje utwory dla dzieci i dorosłych, była bardzo zaangażowana w walkę o prawa kobiet, ale także o niepodległość Rzeczpospolitej, sprzeciwiała się represjom władz pruskich wobec Polaków pisząc słynny utwór Rota, atakowana była przez Kościół Katolicki i konserwatywne ugrupowania…co przyczyniło się do jej ogromnej popularności w kraju, szczególnie w Krakowie i Lwowie.

Społeczeństwo polskie podarowało jej dworek na 25 lecie pracy twórczej w Żarnowcu, gdzie zamieszkała z Marią Dulębianką. Zmarła w 1910 roku, pochowano ją na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie (obecnie Ukraina).

•